اثرات سطوح مختلف ویتامین c بر شاخص های رشد، درصد بقا، پارامترهای خونی و مقاومت در برابر تنش شوری ماهی کپور دریایی ((cyprinus carpio

ویتامین ها مهمترین مواد مغذی هستند که برخی از آن ها سیستم ایمنی ماهی را تحریک می کنند و ویتامین c یک ماده مغذی ضروری در آبزی پروری مطرح است. در این آزمایش به منظور تعیین اثرات سطوح مختلف ویتامین c بر پارامترهای رشد (درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت، ضریب تبدیل غذایی و کارایی غذا)، درصد بقاء و همچنین اثرات ویتامین c بر شاخص های خونی و میزان گلوکز خون ماهی کپور دریایی انجام گرفت. مقادیر مختلف ویتامین c (ال – آسکوربیک اسید) شامل دوزهای 0، 100، 500 و 1000 (میلی گرم در کیلوگرم جیره ) در 3 تکرار به ماهیان داده شد. زیست سنجی ماهیان هر 15 روز یکبار انجام می گرفت و بعد اتمام دوره آزمایش درصد بقاء ماهیان نیز اندازه گیری شد، همچنین وزن اولیه ماهی ها 2±25 گرم بود و در پایان آزمایش هریک از تیمارها تحت استرس شوری با دو دوز ppt8 و ppt12 قرار گرفتند. بعد از 8 هفته شاخص های خونی (هماتوکریت و گلبول سفید) و میزان گلوکز خون در قبل و بعد از استرس مورد سنجش قرار گرفت.در تیمارها با افزایش سطح ویتامین c، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، درصد افزایش وزن بدن و درصد بقا بصورت معنی داری افزایش یافتند. بالاترین مقدار ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و همچنین میزان بازماندگی در تیمار با دوز 1000 میلی گرم در کیلوگرم جیره ویتامین c مشاهده شد، نتایج نشان داد که سطح ویتامین c بر میزان هماتوکریت، تعداد گلبول سفید و میزان گلوکز اثر معنی داری (05/0p<)داشته که این اثر در بعد استرس هم در تیمارهای با دوز 500 و 1000 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین c اثر معنی دار بالاتری دارد. باتوجه به نتایج، مقدار پیشنهادی ویتامین c برای پرورش ماهی کپور دریایی برابر 1000 میلی گرم در کیلوگرم می باشد.این تحقیق نشان داد که ماهیان تغذیه شده با سطوح بالای ویتامین c مقاومت بیشتری نسبت به تغییرات محیطی نسبت به ماهیان تغذیه شده بدون ویتامین c داشتند. ویتامین ها مهمترین مواد مغذی هستند که برخی از آن ها سیستم ایمنی ماهی را تحریک می کنند و ویتامین c یک ماده مغذی ضروری در آبزی پروری مطرح است. در این آزمایش به منظور تعیین اثرات سطوح مختلف ویتامین c بر پارامترهای رشد (درصد افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه، فاکتور وضعیت، ضریب تبدیل غذایی و کارایی غذا)، درصد بقاء و همچنین اثرات ویتامین c بر شاخص های خونی و میزان گلوکز خون ماهی کپور دریایی انجام گرفت. مقادیر مختلف ویتامین c (ال – آسکوربیک اسید) شامل دوزهای 0، 100، 500 و 1000 (میلی گرم در کیلوگرم جیره ) در 3 تکرار به ماهیان داده شد. زیست سنجی ماهیان هر 15 روز یکبار انجام می گرفت و بعد اتمام دوره آزمایش درصد بقاء ماهیان نیز اندازه گیری شد، همچنین وزن اولیه ماهی ها 2±25 گرم بود و در پایان آزمایش هریک از تیمارها تحت استرس شوری با دو دوز ppt8 و ppt12 قرار گرفتند. بعد از 8 هفته شاخص های خونی (هماتوکریت و گلبول سفید) و میزان گلوکز خون در قبل و بعد از استرس مورد سنجش قرار گرفت.در تیمارها با افزایش سطح ویتامین c، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، درصد افزایش وزن بدن و درصد بقا بصورت معنی داری افزایش یافتند. بالاترین مقدار ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و همچنین میزان بازماندگی در تیمار با دوز 1000 میلی گرم در کیلوگرم جیره ویتامین c مشاهده شد، نتایج نشان داد که سطح ویتامین c بر میزان هماتوکریت، تعداد گلبول سفید و میزان گلوکز اثر معنی داری (05/0p<)داشته که این اثر در بعد استرس هم در تیمارهای با دوز 500 و 1000 میلی گرم در کیلوگرم ویتامین c اثر معنی دار بالاتری دارد. باتوجه به نتایج، مقدار پیشنهادی ویتامین c برای پرورش ماهی کپور دریایی برابر 1000 میلی گرم در کیلوگرم می باشد.این تحقیق نشان داد که ماهیان تغذیه شده با سطوح بالای ویتامین c مقاومت بیشتری نسبت به تغییرات محیطی نسبت به ماهیان تغذیه شده بدون ویتامین c داشتند.